تصاویر / معرفی شهیدان شاخص اصفهان به ابتکار سایت رهیافته

  به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان)    جمال طاهری / دیگر کوتاه نوشت از شهدای شاخص اصفهان را اینجا ببینید به ابتکار انجمن شهید ادواردو آنیلی ( سایت رهیافتگان) زندگی و ماجراهای کوتاه و خواندنی از شهدای مشهور اصفهان در کنار مزار این بزرگواران نصب شد تا زیارت گردشگران نورزی از این شهدا با معرفت بیشتری همراه باشد

در یکی از این برگه ها درمورد امیر شهید محمد جعفر نصر اصفهانی میخوانیم :

دیپلم عکاسی گرفته بود و تصاویر حضرت امام خمینی(ره) را در تاریک خانه ای که در منزل پدری اش ساخته بود ، تکثیر و میان مردم پخش می کرد.

***

بهمن ماه ۱۳۵۸ به خدمت سربازی اعزام شد و در آنجا با شهید صیاد شیرازی آشناشد. با شروع جنگ در سال ۱۳۵۹،در همان ماه های اول به اتفاق چند نفر دیگر داوطلبانه تقاضای اعزام به جبهه نمود ودر روزهای اول حضور در منطقه عملیاتی سوسنگرد مجروح و به بیمارستان منتقل گردید.

***

مهرماه سال ۱۳۶۰با انتصاب سرهنگ صیادشیرازی به فرماندهی نزاجا، دردفتر ایشان خدمت خود را ادامه داد. بعد از گذراندن ۱۸ ماه خدمت دوره ضرورت و شش ماه خدمت احتیاط در تاریخ ۱۵/۱۱/ ۱۳۶۰خدمت وی به پایان رسید،‌ اما همچنان داوطلبانه به خدمت خود در دفتر فرماندهی نزاجا ادامه داد و در همین زمان با وساطت یکی ازافسران همکار با انتخاب یک همسر از خانواده ای متدین،‌ ازدواج نمود.

***

در زمان جنگ با اینکه مرکز توپخانه در اصفهان بود، اما رسته پیاده را برگزید و دوره مقدماتی را در لشگر ۲۸پیاده سنندج که در دو جبهه درگیر بود و از پر مخاطره ترین یگانها بود انتخاب کرد و به آن یگان منتقل و به عنوان فرمانده گروهان پیاده در خط مقدم جبهه مشغول بهخدمت گردید.

***

در سال ۱۳۶۷ در یک عملیات رزمی درمنطقه مریوان و پنجوین عراق به شدت مجروح و به پشت جبهه منتقل گردید و در همین زمان به واسطه تک شیمیایی دشمن بعثی آلودگی شیمیایی نیز پیدا نمود.

***

از سال ۶۷ ۱۳تا ۱۳۷۳ در مشاغل زیر خدمتنمود:
بازرسی لشگر ۲۸ سنندج – دوره عالی پیاده در شیراز.
فرمانده گروهاندانشجویان در دانشکده افسری.
قرارگاه شمال غرب نزاجا.
بازرسی نزاجا
فرمانده گردان تکاور تیپ ۴۵ تکاور.
سال ۱۳۷۳ با ترفیع به درجه سرهنگی بعنوانفرمانده تیپ ۱ لشگر ۲۳ انتصاب و خدمت نمود.
سال ۱۳۷۴ بعنوان فرمانده تیپ ۱ لشگر ۷۷ پیاده ثامن الائمه (ع)
در این مسولیت با اینکه در شرایط جسمانی خوبی نبود و چند ماه قبل از آن مورد عمل جراحی ازناحیه معده قرار گرفته بود خدمت نمود.
***

شهادت

سال ۱۳۷۵ حال عمومی وی به واسطه مجروحیت و آلودگی شیمیایی از گذشته مجدداَ به وخامت گذاشت و بعد ازمدتی بستری شدن در بیمارستان و منزل و تحمل درد و رنج فراوان در روز ۱۹ آبان ماه سال ۱۳۷۵ روح ملکوتی اش به لقاءالله و به خیل عظیم شهدا و مجاهدان راه اسلام پیوست.

***

دستور امام زمان

امیر شهید محمد جعفر نصر اصفهانی :

تصمیم گرفتم که هیچ گاه جبهه را ترک نکنم. نمیدانستم، وارد کدام گردان رزمی شوم. میان ارتش و سپاه تردید داشتم. تا اینکه درعالم رویا امام زمان(عج) را زیارت کردم. عرض کردم: «یا حجت ابن الحسن! آقاجان! دراین شرایط چه کنم؟ آقا با مهربانی فرمودند: ارتش به شما نیاز بیشتری دارد، به ارتش بروید . از همان روز تصمیم گرفتم وارد دانشگاه افسری بشوم . تا بتوانم همراه رزمندگان اسلام در جبهه های حق علیه باطل بجنگم.

***

نماز جماعت

«در بیمارستان بستری و واقعاً لاغر و نحیف بود و روزهای آخر زندگی‌اش راسپری می‌کرد.
به همراه «سرهنگ براتی» به ملاقات ایشان رفتیم. درست لحظه‌ای که رسیدیم، صدای اذان برخاست». به ما گفت: «وقت نماز است، چرا پیش من آمدید؟! چرا به نماز جماعت نرفتید؟!» و پس از احوالپرسی، ما را به نماز جماعت دعوت کرد.
هرگزنتوانستم خودم را لحظه‌ای به جای او فرض کنم. اگر من در آن حالت بودم، حتی نمی‌توانستم از جای خود تکان بخورم؛ اما ایشان مسیر زیادی را برای ادای این فریضه،نماز جماعت، طی می‌کرد تا به تکلیف عمل کند.
سرگرد خلبان هوشنگ یاری

***

همسر شهید: به دانشجوهایی که وضع مالی خوبی نداشتن هر جوری می تونست کمک می کرد؛ اما خیلی مخفیانه، طوری که حتی منم از این کاراش باخبر نشدم… تا بعد ازشهادتش!

***

در عملیات مرصاد در یک نبرد تن به تن درمنطقه مریوان به شدت مجروح شده بود.
ترکشی داشت که تا لحظه شهادت در بدنش مانده بود و دائم در گردش بود حتی بگونه ای بود که از کمر درد توان بلند شدن و نشستن را نداشتند و خیلی برایش مشکل ساز شده بود که پزشکان ترجیح داده بودند به خارج برای مداوا بروند اگر در ایران درمان می شد احتمال قطع نخاع وجود داشت.
اما مهم ترین موضوع این بود که همسر مجروح من شیمیایی شده بود و این رنج مضاعفی برایش بود. آن ترکش ها درد و رنجی که داشت باعث شده بود که پزشکان به شیمیایی شدن ایشان توجه نکنند.
از طرفی علایم خاص و مشهودی هم بر روی بدن وجود نداشت. در حدود سه الی چهار سال قبل از شهادت، علایم درونی ظاهر شد و روز به روز بیشتر وخیم تر می شد. اوچندین مرتبه تحت عمل جراحی قرار گرفت و متاسفانه بهبودی حاصل نمی شد.
در روزهای آخر جسمشان نحیف شده بود و داروها دیگر تاثیر نمی گذاشت. شیمی درمانی دیگر جواب نمیداد و پزشکان اعلام کردند که ایشان را به منزل ببرید که سرانجام امیر سرتیپ محمد جعفر نصر اصفهانی در روز ۱۹ آبان سال ۱۳۷۵ به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
***

قسمتی از وصیت نامه

خدایا بخاطر ارادتی که به صدیقه کبری حضرت زهرا سلام الله علیها دارم اگر دست خالی به سویت می آیم مرا ببخش و قبولم فرما. ای خدای بزرگ رهبر عزیز انقلاب اسلامی ملت ایران را تا ظهور آخرین ذخیره ات حفظ کن. ای خدای مهربان با ظهور حضرت مهدی (عج) دردهای ملت ستم کشیده را با دستهای مبارکش شفا عنایت فرما و مرگ مرا و خانواده ام را شهادت مقرر فرما. از پدر و مادرعزیزم و همسرمهربانم که در طول سالهای دفاع مقدس و بعد از آن، یاری صدیق برای امیر بوده اند و با دست خالی من ساخته اند و دم برنیاورده اند حلالیت می طلبم.

از همین نمونه:

شهید عبدالحسین زرین